Το επώνυμο
"Βικελίδης" δε θα το δείτε στους ιδρυτές μας. Κι όμως αυτή η
οικογένεια, οι "Ανδριανόπουλοι" του ΑΡΗ είναι οι "ιδρυτές" μας.
Διότι μπορεί ο ΑΡΗΣ να ιδρύθηκε το 1914 αλλά, είτε επειδή ακόμη τότε το ποδόσφαιρο δεν ήταν ένα καταξιωμένο σπορ με θεσμοθετημένο
πρωτάθλημα είτε επειδή μεσολάβησε ο Α' ΠΠ (η Ελλάδα βέβαια μπήκε το
1917) στην πραγματικότητα ο ΑΡΗΣ "ιδρύθηκε" το 1919.
Δηλαδή, τότε
που η ομάδα γειτονιάς (Παπάφη με Λεωφ.Στρατού) της οποίας ηγούνταν ο
Κώστας Βικελίδης (η "Αστραπή") μετακόμισε στον ΑΡΗ (την μετακόμισε ο
Κώστας δηλαδή) και απ' την επόμενη δεκαετία (του '20) άρχισαν (μετά το
1923 κι ιδιαίτερα μετά το 1926 όταν ιδρύθηκε η ΕΠΟ) να διοργανώνονται
πρωταθλήματα, να ΄χουν ιδρυθεί κι άλλοι σύλλογοι, να μεγαλώνει ο
ανταγωνισμός.
Το μεγάλο μπαμ λοιπόν ήταν που η
οικογένεια Βικελίδη ήρθε, το 1919,στον ΑΡΗ. Κι όταν λέμε οικογένεια δεν
εννοούμε μόνο τα 3 αγόρια αλλά και τα 3 (απ΄τα 5) κορίτσια που
αποτελούσαν τη βάση της ομάδας πετοσφαίρισης του συλλόγου. Πολύ
προχωρημένη οικογένεια, με μεγάλη αγάπη για τα αθλήματα και τον ΑΡΗ. Κι
ένα απ' τα ωραιότερα πράγματα που συνέβησαν στον σύλλογο είναι η
ονοματοδοσία του γηπέδου μας. Μπορεί να λέγεται "Κλεάνθης Βικελίδης" αλλά
στην πραγματικότητα είναι σκέτο "Βικελίδης" διότι στο πρόσωπο του
Κλεάνθη τιμάται σύσσωμη η οικογένεια (αγόρια και κορίτσια δηλαδή) για
την 50ετη προσφορά τους στο σύλλογο μας.
Οι γονείς
των Βικελίδηδων ήταν ο Δημήτρης Βικελίδης (καταγωγή από Όσσα Λαγκαδά) κι
η Κατερίνα Σασαγιάννη (Λιτόχωρο Πιερίας) έφεραν στη ζωή τον Νικηφόρο το
1913 και του έδωσαν αυτό το όνομα που παρέπεμπε στη νικηφόρα πορεία του
στρατού της χώρας στο Α' Βαλκανικό Πόλεμο απ' τον οποίο η χώρα μας
απαλλάχθηκε απ' τα δεσμά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Νικηφόρος
γεννήθηκε στις 25 Μαϊου 1913, λίγο πριν δηλαδή την έναρξη του
Β'Βαλκανικού Πολέμου.
Προφανώς, δεν τους ζήσαμε, δεν
μπορούμε να ξέρουμε τους χαρακτήρες τους, ούτε φυσικά τον τρόπο
παιχνιδιού τους. Προσπαθώντας, όμως, να σκιαγραφήσουμε απ' όσες πληροφορίες
ή απ' την εικόνα τους, πώς ήταν ο Κώστας, ο Νικηφόρος κι ο Κλεάνθης, τους
φτιάξαμε στο μυαλό μας ως εξής:
Ο Κώστας ήταν ο
στιβαρός, ο αρχηγός, ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Έπαιζε και στην άμυνα άρα
περίπου μπορούμε να αντιληφθούμε περί τίνος πρόκειται.
Ο Νικηφόρος ήταν ο πιο όμορφος,ο πιο μορφωμένος, ο πιο αθλητικός, έπαιζε στο κέντρο.
Ο Κλεάνθης ήταν ο πιο ατίθασος, ο πιο λαϊκός, ο πιο μάγκας, ο πιο ζωηρός κι έπαιζε στην επίθεση.
Δηλαδή
τα αδέλφια έτσι ήταν φτιαγμένα που αλληλοσυμπληρώνονταν ως προσόντα και
γι' αυτό κι ο ΑΡΗΣ κέρδισε τόσα πολλά (σε νίκες,σε τρόπαια) απ' τους
Βικελίδηδες.
Ο Νικηφόρος, ειδικότερα, τέλειωσε τη
Νομική Σχολή Θεσ/νίκης έγινε δικηγόρος και συμβολαιογράφος της Θεσ/νίκης
ενώ θήτευσε και σε σημαντικά αξιώματα της πόλης (στέλεχος ΙΚΑ, Γενικός
Διευθυντής στον ΟΛΘ στα τέλη των 50ς).
Για πολλές
δεκαετίες (ίσως μέχρι τη δεκαετία του 70) ήταν ο πρώτος σε συμμετοχές
(14) στην Εθνική Ελλάδος, παίκτης ομάδας της Βόρειας Ελλάδας. Ντεμπούτο έκανε στις 30/6/1929 και για 6 χρόνια (24/6/1935) έπαιξε 14 αγώνες με τη φανέλα της Εθνικής. Ιστορικός
ο πρώτος αγώνας του Νικηφόρου με το εθνόσημο (30/6/1929) καθώς
ντεμπούτο ταυτόχρονα έκανε με την Εθνική κι ο Κώστας, κι έτσι γράφτηκε
ιστορία με δυο αδέλφια να ξεκινούν στη βασική 11αδα της Εθνικής Ελλάδας
με αντίπαλο την Βουλγαρία, σε φιλικό αγώνα, στη Σόφια.
Κι
επειδή η μοίρα το έφερνε έτσι (ή ήταν γραφτό πάντα να ντεμπουτάρει με
κάποιο απ' τα αδέλφια του) το 1961 όταν έγινε πρόεδρος στον
ΑΡΗ,προπονητής ήταν ο Κλεάνθης. Έπεσαν όμως στη φουρνιά του ΑΡΗ που
έκλεινε τον κύκλο της, στις αρχές του 60, δεν στέφθηκε με επιτυχία η
παρουσία τους κι αποχώρησαν σύντομα μετά από ένα τρίμηνο. Τελευταία
παρουσία μέλους της οικογένειας σε επίσημο αξίωμα ήταν του Κώστα τη
διετία 1967-69 ολοκληρώνοντας έτσι 50 χρόνια υπέροχης προσφοράς της
οικογένειας Βικελίδη στον ΑΡΗ.
Επειδή όμως το 1988
και ζούσαμε και θυμόμασταν, πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο θάνατος και του
Νικηφόρου και του Κλεάνθη (4 μήνες μετά) πέρασαν πολύ αθόρυβα, πολύ
σβηστά. Άλλες εποχές βέβαια, αλλά η οικογένεια κάπου είχε
ξεχαστεί, παραμεριστεί, πάντως δε θυμάμαι καν να αναφέρεται η είδηση όχι
να υπάρξουν και τιμές για τους δυο αυτούς μεγάλους του ΑΡΗ.
Με
την ονοματοδοσία του γηπέδου το 2004, επανήλθαν στην επικαιρότητα και
για τους νεότερους που άρχισαν να ψάχνουν γιατί το γήπεδο πήρε το όνομά
τους.
Τιμή και δόξα λοιπόν και στον Νικηφόρο και στην οικογένεια, πέρασαν στο πάνθεον του συλλόγου μας, ως μυθικές μορφές του.