Σπάνιο απόκομμα εφημερίδας "Αθλητικός Κόσμος" (1926)
4/5 για τον "δωδεκαετή" Άρη!
Ο Σύλλογος ήδη διαπρέπει παρ'όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της εποχής.
Ήρωες όσοι αθλητές φόρεσαν το έμβλημα και το τίμησαν για να γίνει ο Άρης μεγάλος και τρανός στα πρώτα χρόνια της ζωής του!
Πρόκειται για ένα ακόμη ντοκουμέντο κι έχει ενδιαφέρον να κάνουμε την ιστορική αναδρομή για να μπούμε στο χωροχρόνο και να αντιληφθούμε τι ακριβώς μας περιγράφει το απόκομμα αυτό,τι συνέβαινε το 1926 στα δρώμενα της ομάδας μας.
Το πρώτο-πρώτο γήπεδο του Άρη μας δεν ήταν αυτό που έχει καθιερωθεί ιστορικά να θεωρείται ως τέτοιο (στο "Βελλίδειο" δηλαδή) αλλά όσο κι αν μοιάζει απίστευτο ως προς την ονομασία, το πρώτο γήπεδο του Άρη ήταν το....."πεδίο του Άρεως" !
Ένας τεράστιος χώρος που ανήκε στο Γ' Σώμα Στρατού και το οποίο χρησιμοποιούσε για ασκήσεις,παρελάσεις κι άλλες εκδηλώσεις στρατιωτικού χαρακτήρα, που σήμερα είναι πάρκο.
Ο άστεγος και πλάνης λοιπόν Άρης που όμως λόγω των σπουδαίων ιδρυτών σάρωνε τίτλους και νίκες, δεν είχε μόνιμη έδρα και δικό του γήπεδο κι έτσι συνήθως έπαιζε στο γήπεδο του Ηρακλή.
Ζήτησε λοιπόν απ' το Γ' ΣΣ ένα κομμάτι απ' την μεγάλη αυτή έκταση, για να φτιάξει ένα γήπεδο που θα θεωρούνταν πια δικό του, η έδρα του.
Και το Γ' ΣΣ το έκανε αποδεκτό το αίτημα μας.
Μόνο που γήπεδο του Άρη στο πεδίο του Άρεως δεν έμελλε να γίνει ποτέ, διότι η κυβέρνηση αποφάσισε τελικά την ίδρυση της ΔΕΘ και τελικά μας πήρε την έκταση αυτή και αποφάσισε να μας παραχωρήσει μια άλλη, που κι αυτή ανήκε στο Γ' ΣΣ κι ήταν το "Βελλίδειο".
Κι ενώ οι άνθρωποι του Άρη έψαχναν χρήματα για να ξεκινήσουν τις εργασίες για να δημιουργηθεί το γήπεδο, ο τότε στρατηγός του Γ' ΣΣ έστειλε στρατιώτες να περιφράξουν τον χώρο, επειδή τον θεωρούσε δικό του και ξαφνικά κι απρόοπτα, ο αγώνας των ανθρώπων της ομάδας μας σταμάτησε άδοξα κι η απογοήτευση ήταν τόσο μεγάλη ώστε ο Άρης σ' ένδειξη διαμαρτυρίας, δεν προσήλθε στην καθιερωμένη τελετή έναρξης του πρωταθλήματος Θεσ/νίκης για την περίοδο 26-27.
Επειδή λοιπόν μνημονεύουμε πρόσωπα που έπαιξαν κάποιο ιστορικό ρόλο στα του Άρη θα πρέπει να αναφέρουμε και τον στρατηγό Μανέτα.
Αυτός (για καλή μας τύχη) διαδέχθηκε στην στρατηγία τον προηγούμενο στρατηγό του Γ' ΣΣ που μας είχε πάρει πίσω την έκταση και τελικά ο Άρης έγινε και πάλι κάτοχος της και τα έργα πήραν μπρος με συνέπεια τον Ιούνιο του 1927, το γήπεδο να 'ναι έτοιμο και να παίξουμε εκεί τον πρώτο μας αγώνα (στις 18 Ιουνίου 1927, ο φιλικός αγώνας με την Βοϊβοντίνα).
Το απόκομμα της εφημερίδας λοιπόν,αυτό περιγράφει στο σημείο που αναφέρει περί "ισχυρογνωμοσύνης των στρατιωτικών".
Τον προηγούμενο, του στρατηγού Μανέτα, στρατηγό του Γ' ΣΣ που επέμενε να θέλει, να θεωρεί πως πρέπει ο χώρος να αφαιρεθεί απ' τον σύλλογο μας και να μην δημιουργηθεί το ιστορικό μας γήπεδο στη Λεωφόρο Στρατού.
Εκεί ο Άρης έμεινε για 11 χρόνια (1927-1938) μέχρι το γνωστό περιστατικό του 1938, στον αγώνα με τον Ηρακλή (καταστροφή κερκίδας) και την ανταλλαγή οικοπέδων το 1939 που μας έφερε στο σημερινό μας γήπεδο.
4/5 για τον "δωδεκαετή" Άρη!
Ο Σύλλογος ήδη διαπρέπει παρ'όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της εποχής.
Ήρωες όσοι αθλητές φόρεσαν το έμβλημα και το τίμησαν για να γίνει ο Άρης μεγάλος και τρανός στα πρώτα χρόνια της ζωής του!
Πρόκειται για ένα ακόμη ντοκουμέντο κι έχει ενδιαφέρον να κάνουμε την ιστορική αναδρομή για να μπούμε στο χωροχρόνο και να αντιληφθούμε τι ακριβώς μας περιγράφει το απόκομμα αυτό,τι συνέβαινε το 1926 στα δρώμενα της ομάδας μας.
Το πρώτο-πρώτο γήπεδο του Άρη μας δεν ήταν αυτό που έχει καθιερωθεί ιστορικά να θεωρείται ως τέτοιο (στο "Βελλίδειο" δηλαδή) αλλά όσο κι αν μοιάζει απίστευτο ως προς την ονομασία, το πρώτο γήπεδο του Άρη ήταν το....."πεδίο του Άρεως" !
Ένας τεράστιος χώρος που ανήκε στο Γ' Σώμα Στρατού και το οποίο χρησιμοποιούσε για ασκήσεις,παρελάσεις κι άλλες εκδηλώσεις στρατιωτικού χαρακτήρα, που σήμερα είναι πάρκο.
Ο άστεγος και πλάνης λοιπόν Άρης που όμως λόγω των σπουδαίων ιδρυτών σάρωνε τίτλους και νίκες, δεν είχε μόνιμη έδρα και δικό του γήπεδο κι έτσι συνήθως έπαιζε στο γήπεδο του Ηρακλή.
Ζήτησε λοιπόν απ' το Γ' ΣΣ ένα κομμάτι απ' την μεγάλη αυτή έκταση, για να φτιάξει ένα γήπεδο που θα θεωρούνταν πια δικό του, η έδρα του.
Και το Γ' ΣΣ το έκανε αποδεκτό το αίτημα μας.
Μόνο που γήπεδο του Άρη στο πεδίο του Άρεως δεν έμελλε να γίνει ποτέ, διότι η κυβέρνηση αποφάσισε τελικά την ίδρυση της ΔΕΘ και τελικά μας πήρε την έκταση αυτή και αποφάσισε να μας παραχωρήσει μια άλλη, που κι αυτή ανήκε στο Γ' ΣΣ κι ήταν το "Βελλίδειο".
Κι ενώ οι άνθρωποι του Άρη έψαχναν χρήματα για να ξεκινήσουν τις εργασίες για να δημιουργηθεί το γήπεδο, ο τότε στρατηγός του Γ' ΣΣ έστειλε στρατιώτες να περιφράξουν τον χώρο, επειδή τον θεωρούσε δικό του και ξαφνικά κι απρόοπτα, ο αγώνας των ανθρώπων της ομάδας μας σταμάτησε άδοξα κι η απογοήτευση ήταν τόσο μεγάλη ώστε ο Άρης σ' ένδειξη διαμαρτυρίας, δεν προσήλθε στην καθιερωμένη τελετή έναρξης του πρωταθλήματος Θεσ/νίκης για την περίοδο 26-27.
Επειδή λοιπόν μνημονεύουμε πρόσωπα που έπαιξαν κάποιο ιστορικό ρόλο στα του Άρη θα πρέπει να αναφέρουμε και τον στρατηγό Μανέτα.
Αυτός (για καλή μας τύχη) διαδέχθηκε στην στρατηγία τον προηγούμενο στρατηγό του Γ' ΣΣ που μας είχε πάρει πίσω την έκταση και τελικά ο Άρης έγινε και πάλι κάτοχος της και τα έργα πήραν μπρος με συνέπεια τον Ιούνιο του 1927, το γήπεδο να 'ναι έτοιμο και να παίξουμε εκεί τον πρώτο μας αγώνα (στις 18 Ιουνίου 1927, ο φιλικός αγώνας με την Βοϊβοντίνα).
Το απόκομμα της εφημερίδας λοιπόν,αυτό περιγράφει στο σημείο που αναφέρει περί "ισχυρογνωμοσύνης των στρατιωτικών".
Τον προηγούμενο, του στρατηγού Μανέτα, στρατηγό του Γ' ΣΣ που επέμενε να θέλει, να θεωρεί πως πρέπει ο χώρος να αφαιρεθεί απ' τον σύλλογο μας και να μην δημιουργηθεί το ιστορικό μας γήπεδο στη Λεωφόρο Στρατού.
Εκεί ο Άρης έμεινε για 11 χρόνια (1927-1938) μέχρι το γνωστό περιστατικό του 1938, στον αγώνα με τον Ηρακλή (καταστροφή κερκίδας) και την ανταλλαγή οικοπέδων το 1939 που μας έφερε στο σημερινό μας γήπεδο.