Πάνω αριστ.Χατζηνικολάου, Καρκαμάνης, Ιωσηφίδης, Λημνιάτης, Δημητριάδης
Κάτω αριστ.Μπιμπισίδης, Μουστακίδης, Ολιβέϊρα, Μπουγιουκλής, Σαμώλης, Γιουκούδης
Η χρονιά 88-89 εντάσσεται στην 9ετία 1984-1993, την λεγόμενη εποχή των πέτρινων χρόνων.
Σ' αυτά τα 9 χρόνια, ο ΑΡΗΣ είχε "ταβάνι" την 7η θέση και "πάτωμα" την 9η θέση (με εξαίρεση το 86-87 όταν κατέληξε 11ος).
Είναι η περίοδος, αντίστοιχα, της αυτοκρατορίας του μπάσκετ,που συμπτωματικά ή μη, διήρκεσε ακριβώς στα 9 χρόνια αυτά.
Ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ δηλαδή ζούσε στη σκιά του μπασκετικού.
Ποια έμειναν ως αναμνήσεις (καλές ή κακές) απ' τη χρονιά αυτή;
Ως προς το αγωνιστικό σκέλος, σίγουρα οι δυο νίκες επί της ΑΕΚ.
1-0 στα Τρίκαλα με το γκολ του Δημητριάδη και 0-1 στη Φιλαδέλφεια με το φάουλ του Οικονομίδη (η μοναδική μας νίκη στο καταραμένο αυτό γήπεδο επί της συγκεκριμένης ομάδας,καθώς τον Φεβρουάριο του 1993 είχαμε κερδίσει και τον Ολυμπιακό ως "γηπεδούχοι")
Στα 60 χρόνια της Α' Εθνικής, είναι η μοναδική χρονιά που πετύχαμε κάτι τέτοιο επί της ΑΕΚ και μάλιστα αυτό έγινε τη χρονιά που κατέκτησαν το πρωτάθλημα.
Όπως έχουμε όμως γράψει παλαιότερα, το συνήθιζε αυτό ο ΑΡΗΣ (να κερδίζει είτε τον πρωταθλητή της χρονιάς είτε τον πρωταθλητή της περασμένης χρονιάς).
Αντίστοιχα όμως είχαμε κι ένα αρνητικό.
Χάσαμε για πρώτη φορά στην ιστορία της Α' Εθνικής (θα ακολουθούσε άλλη μία το 2010-11) εντός-εκτός απ' τον Ηρακλή.
Ήταν μια χρονιά που είχε πολλές ισοπαλίες (11),καλή άμυνα (4η με 26 γκολ),κακή επίθεση (11η με 31 γκολ).
Οι πρώτοι 3 σκόρερς της ομάδας ήταν ο Δημητριάδης με 10 γκολ,ο Γιουκούδης με 5 κι ο Ολιβέιρα με 4.
Τότε, το καθεστώς ξένων παικτών ήταν δυο για κάθε ομάδα. Ξεκινήσαμε με τον Κλαούντιο Ολιβέιρα τον βραζιλιάνο και τον Χανς Πέτερ Λίπκα τον Γερμανό,αμφότεροι προερχόμενοι απ' το Βελγικό Πρωτάθλημα (όπως κι ο αργεντίνος Σέρτζιο Γκονζάλες, την προηγούμενη χρονιά) και τον Δεκέμβριο στη θέση του Λίπκα ήρθε ο νορβηγός Άρνε Μέλλερ.
Στο Κύπελλο αποκλείστηκαμε για 3η συνεχόμενη φορά απ'τον κακό μας δαίμονα στο θεσμό (δεν τον έχουμε αποκλείσει ποτέ), Πανιώνιο, με ήττα 3-0 στη Ν.Σμύρνη και νίκη με 2-0 στην έδρα μας.
Για να καταλάβετε τι έχουμε ζήσει, ο επαναληπτικός σώθηκε σε βιντεο.
Ο Νταρακλίτσας (που τελικά τον έλεγαν Νταρακλίτση) χάνει σίγουρο γκολ απ' τα 3μ που θα μας έστελνε στην παράταση (στο 3:49):
Η χρονιά 88-89 έμεινε στην ιστορία κι από ένα εξωαγωνιστικό κομμάτι,που αφορούσε το γήπεδο.
Η παλιά Θ2, η παλαιότερη κερκίδα του γηπέδου μας απ' το 1951, θα γκρεμιστεί μετά από 37 χρόνια.
Ένα ζήτημα ιστορικής αλήθειας έχει να κάνει με το ποιο ήταν το τελευταίο ματς όπου λειτουργούσε η παλιά Θ2.
Είναι αυτό της 18ης Σεπτεμβρίου 1988 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Βόλου (1-1);
Αν ρωτήσουμε κάποιον,πόσο καιρό υπολογίζεις ότι θα χρειαστεί για να χτιστεί μια καινούργια κερκίδα στη θέση της παλιάς Θ2 και να τεθεί σε λειτουργία στη διάθεση του κοινού;
Σίγουρα δε θα μας πει ότι θα απαιτηθούν 3 ολόκληρα χρόνια !
Πρώτο ματς πρωταθλήματος,με τη σημερινή Θ2 σε λειτουργία,είναι την χρονιά 91-92 στη νίκη επί του Ολυμπιακού με το γκολ του Ζιώγα (8 Σεπτεμβρίου 1991)
Τέλος,να σημειώσουμε ότι πρόεδροι ήταν στον Α' γύρο ο Λάκης Ιωαννίδης και στον Β' γύρο ο Δήμος Δασυγένης και προπονητής ο Αλκέτας Παναγούλιας που επέστρεψε μετά από 11 χρόνια,για την 3η θητεία του στην ομάδα (θα ακολουθήσει και 4η)