Το καλοκαίρι του 1976 είναι ένα ορόσημο.
Αποχωρούν κι οι τελευταίοι της ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο το 1970 (Χρηστίδης,Παπαϊωάννου,Σπυρίδων) και με την επιστροφή Παναγούλια (2η απ' τις 4 θητείες του) αλλά και με σημαντικές προσθήκες,άρχισε να χτίζεται η καινούργια φουρνιά που θα μας έφερνε στο μπαράζ και στην μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία.
Ο πιο παλιός είναι ο Θόδωρος Πάλλας,ακολουθούν Φοιρός και Δράμπης,ο Παπαφλωράτος,ο Βένος,ο Κούης,ο Μπαλλής,ο Ανανιάδης,ο Τζιφόπουλος (πολύ νεαροί προφανώς,τότε) και σ' αυτούς θα προστεθούν οι Σεμερτζίδης,Ζελελίδης,Μιχαλήτσος απ' το φυτώριο της ομάδας και σημαντικές μεταγραφές όπως ο Ζήνδρος,ο Μόκαλης,ο Παπέτας.
Όλοι αυτοί ήθελαν συντονισμό,καθοδήγηση κι ο Αλκέτας έπαιξε αυτό το ρόλο,βάζοντας γερά θεμέλια για τα επόμενα χρόνια.
Το πόσο (επιθετικό) ταλέντο ήταν συσσωρευμένο σ' αυτή την ομάδα φάνηκε κι απ' την παραγωγικότητά της.
3η καλύτερη επίθεση στην ιστορία του ΑΡΗ με 1.71 γκολ ανά αγώνα (πίσω μόνο απ' τον ΑΡΗ του Τσατσέφσκι το 78-79 και του Κορρέια το 67-68).
Σπουδαία χρονιά απ' το δίδυμο Ανανιάδη (13 γκολ) και Παπέτα (12 γκολ) ενώ κι ο Δράμπης με 9 γκολ έκανε πολύ παραγωγική χρονιά επίσης.
Κλείνοντας,να κάνω ένα σχόλιο γενικότερο,όσον αφορά αυτή την περίφημη δεκαετία του '70,την οποία επικοινωνιακά έχει καπηλευτεί ο ασπρόμαυρος μηχανισμός.
Προφανώς,θα ΄χετε ακούσει να μιλούν για 5-10 (μπορεί και 15) πρωταθλήματα που τους έκλεψαν.
Ας δούμε λίγο την (στατιστική) αλήθεια.
Το 69-70 ο ΑΡΗΣ τερμάτισε πάνω απ' αυτούς.Το ίδιο το 71-72,το 73-74 και το 78-79.Δηλαδή στο πρώτο μισό της δεκαετίας κυρίαρχος ήταν ο ΑΡΗΣ αλλά έκλεβαν τα πρωταθλήματα απ' αυτούς που τερμάτιζαν κάτω από μας !